Temat dostępu do broni palnej, chociaż tak ważny, nie jest zbyt często poruszany. O wiele łatwiej spotkać tekst dotyczący aborcji, praw kobiet lub płacy minimalnej. Sprawia to, że Polacy cały czas są narodem niezbyt zorientowanym w tej kwestii, a w dodatku rozbrojonym. Budzi to zdumienie, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że obszar naszego kraju był polem bitwy w obu wojnach światowych i to wielokrotnie. Działały tutaj liczne grupy partyzanckie o bardzo różnych poglądach politycznych. Krótko mówiąc, Polacy musieli chwytać za broń wcale nie tak rzadko i nie można powiedzieć, żebyśmy nie potrafili się z nią obchodzić.

Tytułowa niechęć do broni jest, w moim mniemaniu, powszechna i podsycana przez mass media, które chętnie piszą o szaleńcach mordujących dzieci w USA. Dziennikarze jednak, jak to mają w zwyczaju, nie mówią nam wszystkiego. Nie wyjaśniają, czym są gunfree zones oraz dlaczego właśnie tam dochodzi do tych ataków. Dodatkowo, tak samo jak w przypadku ekonomii, nie patrzą na ten problem w dłuższej perspektywie czasowej. Zresztą, wiele osób wokół nas ma broń – policjanci, sokiści, ochroniarze, żołnierze. Oni też są tylko ludźmi, a jakoś nie biegają po ulicach i nie strzelają do bezbronnych osób.

Czym jest pistolet

Codziennie korzystamy z różnego rodzaju przedmiotów – komputera, samochodu, pralki i lodówki. Ułatwiają nam one życie, potrafią dbać o nasze bezpieczeństwo oraz dostarczają rozrywki. Mają swój konkretny cel. Broń, tak samo jak młotek, jest jedynie narzędziem. Karabin sam nie pociągnie za spust, potrzebuje do tego człowieka. Oczywiście, możemy z niego korzystać na różne sposoby, do czynienia zła lub dobra, ale dlaczego nie traktujemy go tak, jak piły lub siekiery? Czy chodzi tylko o to, że łatwiej nim kogoś uśmiercić? Owszem, broń służy do ranienia i zabijania innych ludzi, właśnie do tego celu została opracowana i radzi sobie wcale nieźle. Nie mamy jednak pretensji do ludzi, którzy chronią za jej pomocą innych, więc chyba warto spojrzeć na nią bardziej łaskawym okiem i to zwłaszcza teraz, kiedy mamy (a raczej – moglibyśmy mieć) dostęp do nowoczesnego i bezpiecznego uzbrojenia, które jest gotowe do użycia w każdych warunkach. Warto zauważyć, że broń występuje w bardzo wielu wariantach, czyli jesteśmy w stanie wybrać taką, która najlepiej wypełni powierzone jej zadania. Stąd na rynku mnogość pistoletów, rewolwerów, karabinów, strzelb… a to przecież tylko wierzchołek góry lodowej.

Dwa miecze

Bitwa pod Grunwaldem, tak dobrze znana w Polsce, pokazuje nam, że w dyskusji o broni oraz wojnie możemy wykorzystać również Pismo Święte. Warto pamiętać, że 15. lipca obchodzimy Święto rozesłania Apostołów i ten właśnie fakt wykorzystali Krzyżacy. Pamiętne dwa nagie miecze to nie symbol ich pychy, a raczej dosłowne odczytanie Ewangelii Łukasza 22, 35-38:

I rzekł do nich: «Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów?» Oni odpowiedzieli: «Niczego». «Lecz teraz – mówił dalej – kto ma trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz! Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dochodzi kresu». Oni rzekli: «Panie, tu są dwa miecze». Odpowiedział im: «Wystarczy».

Na tej podstawie Krzyżacy, którzy byli przecież mnichami-rycerzami, próbowali dowieść, że nie są agresorami, a Biblia pozwala im się bronić. Zakon nie mógł walczyć z chrześcijanami, stąd też potrzeba przedstawienia uzasadnienia teologicznego. Oczywiście, jak to z Pismem Świętym bywa, możemy interpretować ten fragment na wiele sposobów i nie traktować wspomnianego miecza dosłownie. Stosunek pierwszych gmin chrześcijańskich również mógłby sugerować, że Jezus nie uznawał obrony własnej. Postawa ta jednak zmieniła się z biegiem czasu i dlatego nie wydaje mi się, żeby wyznawcy Chrystusa nie mogli odpierać ataków na swoje życie, zdrowie i mienie. Sama zaś symbolika miecza pojawia się w Biblii dosyć często, nierzadko w znaczeniu dosłownym. Zagadnienie to zostało opracowane przez teologów, więc zainteresowani z pewnością znajdą odpowiednie teksty.

Walka z wolnością

W przypadku tyranii – ale takiej prawdziwej, bo grzeczne wynoszenie kogoś przy Policję za łamanie prawa nią nie jest – obywatele, poza pokojowymi demonstracji, nie mogą zrobić wiele, jeśli są rozbrojeni. Wystarczy wspomnieć Poznański Czerwiec lub masakrę na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku. W Poznaniu protestujący musieli sami zdobywać broń i z tego powodu nie mieli jej zbyt wiele. Nawet wtedy potrzeba było wojska (ZOMO jeszcze nie istniało), żeby zdusić opór ludności.

Władza powinna wiedzieć, że kontrolujemy ją nie tylko poprzez wybory i referenda. W krytycznych sytuacjach, takich jak tyrania lub inny rządowy ucisk, powinniśmy mieć możliwość odparcia tego zagrożenia. W końcu kto nas wtedy obroni? W przypadku ustroju totalitarnego nikt za nas tego nie zrobi, będziemy musieli sami przeciwstawić się represjom. Z tego też powodu, niejako bojąc się o własną skórę, rządy nie są zbyt skore, żeby ułatwić obywatelom dostęp do broni. Odbywa się to, a jakże, w ramach poprawiania naszego bezpieczeństwa… Jak można w to wierzyć? Codziennie korzystamy ze  skomplikowanych maszyn, samochodów z mocnymi silnikami i innych narzędzi, które mogą siać zniszczenie. Używamy ich jednak bez obaw, ponieważ wiemy, jak się z nimi obchodzić i dlatego nie robimy sobie krzywdy. Nie jesteśmy również szaleńcami, więc nie biegamy po mieście z piłą łańcuchową, gdyż sąsiad zastawił nam wyjazd z garażu. Krótką mówiąc – działamy racjonalnie. Jeśli weźmiemy broń do ręki, to nie staniemy się mordercami, to tak nie działa. Osoby o takich skłonnościach wykorzystają każde dostępne narzędzie do siania zniszczenia. My zaś mamy gołe ręce i to stawia nas w bardzo trudnym położeniu w przypadku ataku. Rządzący o tym wiedzą, dlatego obecnie mogą obawiać się jedynie palenia opon pod Sejmem lub masowych strajków, jednak w przypadku bezpośredniego starcia łatwo przewidzieć jego wynik.

Nie dajmy sobie wmówić, że posiadanie przez nas broni to zagrożenie dla bezpieczeństwa. Jest zupełnie przeciwnie – dzięki niej wzrastają nasze szanse na ochronę życia, zdrowia i majątku. W dodatku możemy też pomóc osobom postronnym, jeśli jesteśmy świadkami bandyckiego napadu. Skoro mamy prawo bronić własnego życia, to róbmy to skutecznie i korzystajmy z nowoczesnych, bezpiecznych narzędzi. Przyjazd Policji, jakkolwiek szybki by nie był, będzie trwał dłużej od tych kilku sekund, których potrzebujemy, żeby sięgnąć po broń. Co więcej, nie musimy ćwiczyć przez wiele lat, by móc się nią skutecznie posługiwać. Opanowanie podstawowych zasad jest proste, wystarczy jedna wizyta na strzelnicy, do czego serdecznie wszystkich zachęcam.